"Με μολύβι φάμπερ Νο2" της Άλκης Ζέη

Από την Αγγελάκη Φιλίππα
με την επιμέλεια της φιλολόγου Μαρίας Μαγουλά*

Το βιβλίο αποτελεί μια αυτοβιογραφία της συγγραφέα, Άλκης Ζέη. Περιγράφει τα πρώτα χρόνια της ζωής της με τον παππού και τη θεία της, μέχρι να αναρρώσει η μητέρα της, στη συνέχεια την επιστροφή της στην Αθήνα, τη σχέση της με τους γονείς και την αδερφή της, τη σχολική ζωή της,τις φίλες της και ιδιαίτερα την κολλητή της Ζωρζ Σαρή επίσης συγγραφέα, τη Ζωή της κατά τη γερμανική κατοχή και τη Χούντα, τη γνωριμία της και στη συνέχεια το γάμο της με το Γιώργο, τις ελπίδες και τα όνειρά της.
Κεντρικοί ήρωες είναι η ίδια η Άλκη Ζέη, η αδερφή της η Λενούλα, η μητέρα της Έλλης και ο πατέρας της, η δυναμική θεία της Διδώ Σωτηρίου, σύζυγος του αδερφού του πατέρα της Κλέωνα, η κολλητή της Ζωρζ, η καθηγήτριά της και επικεφαλής της ομάδας κουκλοθέατρου για την οποία έγραψε θεατρικά η Άλκη, το αγόρι της ο Γιώργος και το αγόρι της αδερφής της ο Νίκος Γκάτσος.
Όλα συμβαίνουν στην Αθήνα πριν και κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής, τη Χούντα και ένα διάστημα στο οποίο η Ελλάδα ήταν ελεύθερη.
Ιδιαίτερα με συγκίνησε μια φράση της Άλκης όταν αναφερόμενη στη φίλη της, Ζωρζ,είπε: "Η Ζωρζ μια ζωή με περίμενε. Σε σταθμούς, σε αεροδρόμια, σε στάσεις λεωφορείων ...μόνο τώρα δε με περίμενε κι έφυγε..." εννοώντας το θάνατο της Ζωρζ το 2012.
Απογοητεύτηκα όταν γκρεμίζονται τα όνειρα της Άλκης με την απόφαση να μην πάνε στο Παρίσι έπειτα από το γάμο της με το Γιώργο. Συγκινήθηκα από την αυτοθυσία και την αυταπάρνηση των πρωταγωνιστών μένοντας άφωνη πολλές φορές από τη γενναιότητα, τον ηρωισμό και την αποφασιστικότητά τους. Αγανάκτησα από τις συνθήκες ζωής της εποχής. Θαύμασα τη θεία της Άλκης, Διδώ, για τη γενναιότητα, το δυναμισμό, την εφευρετικότητα αλλά και τις πεποιθήσεις και την ανεξαρτησία της.
Αυτό που μου μένει στο τέλος του βιβλίου είναι ότι πρέπει να αντιστέκεσαι στους καταπιεστές, όπως έκαναν πολλές φορές οι ήρωες του βιβλίου, αλλά επίσης να ακολουθείς τα όνειρά σου κα να μην απογοητεύεσαι αν αυτά δεν πραγματοποιούνται άμεσα.

*Η εκπαιδευτικός Μαρία Μαγουλά στα πλαίσια του μαθήματος των Νέων Ελληνικών και της δραστηριότητας "Φιλαναγνωσία" ενθαρρύνει τους μαθητές της συμπληρώνοντας ένα φύλλο εργασίας να περιγράψουν ένα βιβλίο που διάβασαν.

"Ματωμένα χώματα" της Διδώς Σωτηρίου

Από την Αγγελάκη Φιλίππα
με την επιμέλεια της φιλολόγου Μαρίας Μαγουλά*

Το θέμα του βιβλίου κατά τη γνώμη μου είναι η έχθρα και το μίσος που ξέσπασε ανάμεσα σε δυο λαούς που επί αιώνες ζούσαν ειρηνικά, σαν αδέρφια και κατέληξε σ΄ατέλειωτο πόλεμο με βαριά αντίποινα και από τις δυο πλευρές που είχε ως αποτέλεσμα μια από τις μεγαλύτερες σφαγές τς ιστορίας. Είναι επίσης οι δοκιμασίες που υπέμειναν οι Έλληνες της Μικράς Ασίας που μπήκαν στο στόχαστρο -άθελά τους εξαιτίας της εξουσίας και της δύναμης που είχαν αποκτήσει στο εμπόριο- και υπέφεραν τα πάνδεινα από τους Τούρκους αδερφούς τους. 
Ο κεντρικός ήρωας του βιβλίου λέγεται Μανώλης και ζει σ΄ένα χωριό στη Μικρά Ασία, κοντά στη Σμύρνη με την οικογένειά του δηλαδή τη μητέρα του, την αδερφή και τ΄αδέρφια του (ο πατέρας του πεθαίνει στην αρχή της διήγησης).
Η αφήγηση εκτυλίσσεται στις αρχές του 20ου αιώνα, αρχικά στο χωριό του Μανώλη, το Κιρκιτζέ. Στη Σμύρνη όπου είχε πάει να μαθητεύσει νεότερος κοντά σε έμπειρους εμπόρους και μαγαζάτορες προκειμένου να μάθει το επάγγελμα. Επίσης στα διάφορα στρατόπεδα που υπηρέτησε ο Μανώλης ως  στρατιώτης άλλοτε του τουρκικού και άλλοτε του ελληνικού στρατού.
Με εντυπωσίασε μια φράση που είπε σαβανώτρα όταν είχε πάει να σαβανώσει το μωρό της μητέρας του που πέθανε :Αχ, τι ωραίο λειψανάκι! Μακάρι να ήταν δικό μου το μωρό".
Το βιβλίο τελειώνει με την απόδραση του Μανώλη και του φίλου του Πάνου από τη φάλαγγα των Ελλήνων και Ποντίων αιχμαλώτων που θα πήγαιναν να επισκευάσουν όσα κατέστρεψαν, ενώ η Ελλάδα νικούσε το πόλεμο. Σ΄αυτή τη τρομερή πορεία, εκατοντάδες άνδρες δολοφονούνταν σε κάθε τουρκοχώρι ως αντίποινα των Τούρκων για τις οικογένειες και τις περιουσίες που έχασαν. Μου προκαλεί λύπη το γεγονός ότι δυο λαοί που ζούσαν σαν αδέρφια κατέληξαν να σφάζονται μεταξύ τους ια να ικανοποιήσουν τα συμφέροντα των ισχυρών. Επίσης συμπόνοια για τους δυο λαούς γιατί έχασαν τόσα πολλά σ΄έναν ανώφελο πόλεμο που δεν επιθυμούσαν. Σε ατομικό επίπεδο νιώθω θαυμασμό για την τόλμη και τη γενναιότητα Μανώλη, αλλά και τη μεγαλοψυχία του, γιατί ποτέ δε συμμετείχε στα αντίποινα των συμπατριωτών του παρόλο που είχε χάσει πολλούς συγγενείς και φίλους σ΄αυτόν τον πόλεμο.

*Η εκπαιδευτικός Μαρία Μαγουλά στα πλαίσια του μαθήματος των Νέων Ελληνικών και της δραστηριότητας "Φιλαναγνωσία" ενθαρρύνει τους μαθητές της συμπληρώνοντας ένα φύλλο εργασίας να περιγράψουν ένα βιβλίο που διάβασαν.

"Ε.Π." της Ζωρζ Σαρή

Από την Περογιάννη Γιάννα
με την επιμέλεια της φιλολόγου Μαρίας Μαγουλά*

Το θέμα του βιβλίου είναι οι σχέσεις των μαθητριών σ΄ένα γυμνάσιο θηλέων. Υπάρχει μια διευθύντρια η οποία φωνάζει πάρα πολύ στις διάφορες ζαβολιές που κάνουν τα κορίτσια. Επίσης οι μαθήτριες κάνουν αταξίες, κάνουν όνειρα για το αύριο το οποίο θα είναι γεμάτο χαρές και χειροκροτήματα και τα κορίτσια θα είναι Ενωμένες για Πάντα. Πρωταγωνιστούν η Ζωρζ, η Άλκη και τα άλλα κορίτσια από τη σχολή θηλέων. Επίσης η Κα Ερασμία και η δεσποινίς Κλάρα.
Κυριαρχεί η φράση "ΕΠ, ΕΠ. Εμείς ενωμένες για πάντα σε θάνατο και ζωή". Ένιωσα συγκίνηση διότι τα κρίτσια ήταν πολύ αγαπημένα.
Ταυτίζομαι με τη Ζωρζ γιατί δε θέλω να απομακρύνω τις φίλες μου.

 *Η εκπαιδευτικός Μαρία Μαγουλά στα πλαίσια του μαθήματος των Νέων Ελληνικών και της δραστηριότητας "Φιλαναγνωσία" ενθαρρύνει τους μαθητές της συμπληρώνοντας ένα φύλλο εργασίας να περιγράψουν ένα βιβλίο που διάβασαν.

"Ο μεγάλος περίπατος του Πέτρου" της Άλκης Ζέη

Θέμα του βιβλίου είναι η ζωή ενός παιδιού που το έλεγαν Πέτρο κατά το 2ο παγκόσμιο Πόλεμο. Εκτός από τον Πέτρο, πρωταγωνιστούν η Αντιγόνη και ο Σωτήρης. Τα γεγονότα διαδραματίζονται στην Αθήνα στα χρόνια του 2ου παγκοσμίου πολέμου.
Με εντυπωσίασε η φράση "όλα πέρασαν σαν αστραπή. Το πιστόλι που έβγαλε ο Γιάουρτερ, η στριγκλιά του Σωτήρη κι ο Σωτήρης ένα κουβαράκι τοσοδά καταμεσής στο δρόμο" γιατί περιγράφει πως ένας άνδρας μπορεί να σκοτώσει εν ψυχρώ ένα παιδί. Νιώθω λύπη για τις συνθήκες που επικρατούσαν και ανακούφιση επειδή εγώ τώρα δε ζω έτσι.
Αυτό που καταλαβαίνω είναι ότι τα άσχημα κάποια στιγμή θα περάσουν και ότι δε πρέπει να χάνουμε τις ελπίδες μας.

*Η εκπαιδευτικός Μαρία Μαγουλά στα πλαίσια του μαθήματος των Νέων Ελληνικών και της δραστηριότητας "Φιλαναγνωσία" ενθαρρύνει τους μαθητές της συμπληρώνοντας ένα φύλλο εργασίας να περιγράψουν ένα βιβλίο που διάβασαν.

"Το ψέμα" της Ζωρζ Σαρή

Από τον Ζίφκο Διαμάντεφ
με την επιμέλεια της φιλολόγου Μαρίας Μαγουλά*

Το βιβλίο αναφέρεται στο ψέμα της Χριστίνας, η οποία λέει πολλά για να καλύψει αυτό που την βασανίζει. Πρωταγωνιστούν η Χριστίνα, ο θείος Γιώργος, η Ρέα και ο κύριος Μηνάς. Τα γεγονότα συμβαίνουν στην Αθήνα στα μέσα του 20ου αιώνα.
Η φράση "να μπορούσα να γυρίσω το χρόνο πίσω" με εντυπωσίασε επειδή ήθελε να διορθώσει τα λάθη της και τα ψέματά της. Καταλήγω ότι καλύτερα να είμαστε ειλικρινείς και να μη καλύπτουμε την αλήθεια με ψέματα.

*Η εκπαιδευτικός Μαρία Μαγουλά στα πλαίσια του μαθήματος των Νέων Ελληνικών και της δραστηριότητας "Φιλαναγνωσία" ενθαρρύνει τους μαθητές της συμπληρώνοντας ένα φύλλο εργασίας να περιγράψουν ένα βιβλίο που διάβασαν.

"Η αρραβωνιαστικιά του Αχιλλέα" της Άλκης Ζέη

Από την Πρώιμου Ναταλία
με την επιμέλεια της φιλολόγου Μαρίας Μαγουλά*

Το θέμα του βιβλίου είναι τα γεγονότα του ΄40 έως ΄70 στην Ελλάδα που τα διηγείται μια κομμουνίστρια που έφτασε ως τη Τασκένδη για να ξαναβρεί τον αρραβωνιαστικό της. Κεντρικοί ήρωες είναι η Δάφνη με το ψευδώνυμο "Ελένη" και ο αρραβωνιαστικός της ο Αχιλλέας. Η "Ελένη" αφηγείται αναδρομικά από το Παρίσι για την τριακονταετία από το ΄40 έως το ΄70. θυμάται όταν ήταν μέλος της αντικατοχικής οργάνωσης, τη φυλάκισή της, τις μέρες που πέρασε σε Ρώμη Παρίσι, Τασκένδη και Μόσχα.
Με εντυπωσίασε η φράση "Όσο πιο στεναχωρημένος είσαι τόσο πιο καλά να ντύνεσαι". Φαίνεται ότι τότε είχε μεγάλη σημασία η τιμή, η περηφάνια και η αξιοπρέπεια, κάτι που δεν είναι τόσο έντονο σήμερα.
Ένιωσα περηφάνια για τους Έλληνες γιατί όταν είναι ενωμένοι μπορούν να καταφέρουν σπουδαία πράγματα αλά και απογοήτευση γιατί είναι ικανοί να σκοτώσουν φίλους τους μόνο και μόνο γιατί έχουν διαφορετικές ιδέες απ΄αυτούς.
Αποκομίζω ότι αν είμαστε αποφασισμένοι- όπως η Ελένη ήταν αποφασισμένη να βρει το Αχιλλέα- μπορούμε να τα καταφέρουμε. Επίσης πρέπει καμιά φορά να αφήσουμε και τα συναισθήματά να μας οδηγήσουν γιατί μπορεί να βρούμε την αληθινή αγάπη.

*Η εκπαιδευτικός Μαρία Μαγουλά στα πλαίσια του μαθήματος των Νέων Ελληνικών και της δραστηριότητας "Φιλαναγνωσία" ενθαρρύνει τους μαθητές της συμπληρώνοντας ένα φύλλο εργασίας να περιγράψουν ένα βιβλίο που διάβασαν.

"Κρίμα κι άδικο" της Ζωρζ Σαρή

Από την Ρένα Χαραμπίδη
με την επιμέλεια της φιλολόγου Μαρίας Μαγουλά*

Το θέμα του βιβλίου είναι η απόφαση που παίρνει η Κορτέσα, δηλαδή να πάει στην Ολλανδία για να βοηθήσει το γιο της με το εστιατόριο που θέλει ν΄ανοίξει. Όμως υπάρχουν μερικοί λόγοι που την εμποδίζουν να το κάνει αυτό. Στο μυθιστόρημα πρωταγωνιστούν η Κορτέσα, ο Δημήτρης, ο Ηλίας, ο Θέμης, ο Γιάννης, η Αλεξάνδρα, η Χέλεν και η Μαρία. Η αφήγηση εκτυλίσσεται στον Πλατανιά της Φθιώτιδας και στην Ουτρέχτη της Ολλανδίας το 1990.
Η φράση που με εντυπωσίασε είναι "για σένα χαμογελούσα μάνα" που λέει ο Δημήτρης και δείχνει πόσο αγαπούσε τη μάνα του την Κορτέσα. Στο τέλος μένει η προσπάθεια που πρέπει να κάνουμε για να πετύχουμε τους στόχους μας.

*Η εκπαιδευτικός Μαρία Μαγουλά στα πλαίσια του μαθήματος των Νέων Ελληνικών και της δραστηριότητας "Φιλαναγνωσία" ενθαρρύνει τους μαθητές της συμπληρώνοντας ένα φύλλο εργασίας να περιγράψουν ένα βιβλίο που διάβασαν.

"Σοφία" της Ζωρζ Σαρή

Από την Δασκαλάκη Αντωνία
με την επιμέλεια της φιλολόγου Μαρίας Μαγουλά*

Θέμα του βιβλίου είναι το τεράστιο πρόβλημα όταν ανήλικα παιδιά αναγκάζονται να δουλέψουν και στερούνται τη μόρφωση και την εκπαίδευση. Μας παραδειγματίζει με τη Σοφία που από τη Βαγία πήγε στην Αθήνα στο σπίτι των Πολυχρονιάδη με σκοπό να την "υπηρετεί" αλλά ήταν τυχερή και η οικογένειά της έδωσε την ευκαιρία της εκπαίδευσης.
Η κεντρική ηρωίδα είναι η Σοφία και η αφήγηση εκτυλίσσεται στην Αθήνα και στη Βαγία της Αίγινας στις αρχές του 20ου αιώνα.
"Τουλάχιστον πάρε κανένα κοριτσάκι από το χωριό, ένα ορφανό, να σου σκουπίζει, να τρέχει στον μπακάλη, να σου ποτίζει, οι γλάστρες σου μαράθηκαν, κρίμα ...". Αυτή η φράση με εντυπωσίασε γιατί οι άνθρωποι εκείνη την εποχή θεωρούσαν φυσιολογικό τη δουλεία των ανήλικων. Αντίθετα σήμερα, στην Ελλάδα είναι σπάνιο να έχεις δουλάκι γιατί ευτυχώς δίνεται η ευκαιρία της δωρεάν εκπαίδευσης και τα παιδιά μορφώνονται.
Μετά την ολοκλήρωση του βιβλίου νιώθω λύπη γιατί τόσα παιδιά περνούσαν τη ζωή τους δουλεύοντας σκληρά και γιατί οι γονείς τους αναγκάζονταν να τα "παρατήσουν" στέλνοντάς τα να δουλέψουν. Επιπλέον νιώθω χαρά γιατί η Σοφία μέσω της οικογένειας Πολυχρονιάδη καθώς και με τα ιδιαίτερα χαρίσματά της, ξεκίνησε την εκπαίδευσή της.
Καταλήγω ότι οι άνθρωποι για να έχουν καλές χέσεις μεταξύ τους δεν έχει σημασία αν είναι πλούσιοι ή φτωχοί.

*Η εκπαιδευτικός Μαρία Μαγουλά στα πλαίσια του μαθήματος των Νέων Ελληνικών και της δραστηριότητας "Φιλαναγνωσία" ενθαρρύνει τους μαθητές της συμπληρώνοντας ένα φύλλο εργασίας να περιγράψουν ένα βιβλίο που διάβασαν.

"Ε.Π." της Ζωρζ Σαρή

Από την Ψωμά Χριστίνα
με την επιμέλεια της φιλολόγου Μαρίας Μαγουλά*

Στο βιβλίο πρωταγωνιστεί ένα κορίτσι του οποίου ο πατέρας είναι καθηγητής Γαλλικών σε γυμνάσιο θηλέων με μια πολύ αυστηρή διευθύντρια. Παρουσιάζονται οι φιλίες του στο γυμνάσιο με τα άλλα κορίτσια, γεμάτες όνειρα, ζαβολιές και τσακωμούς καθώς και ο όρκος τους να μείνουν "Ενωμένες για Πάντα".
Η αφήγηση εκτυλίσσεται πριν το Β΄παγκόσμιο πόλεμο σε σχολή θηλέων στην Αθήνα.
Τα συναισθήματά μου στο τέλος είναι θετικά για τη σύνδεση της Άλκης με τη Ζώρζ. Καταλαβαίνω ότι σε μια ηλικία αθωότητας τα κορίτσια αλληλοστηρίζονταν και συνδέονταν με μοναδικό τρόπο.

*Η εκπαιδευτικός Μαρία Μαγουλά στα πλαίσια του μαθήματος των Νέων Ελληνικών και της δραστηριότητας "Φιλαναγνωσία" ενθαρρύνει τους μαθητές της συμπληρώνοντας ένα φύλλο εργασίας να περιγράψουν ένα βιβλίο που διάβασαν.

"Κρίμα κι άδικο" της Ζωρζ Σαρή

Από την Αδαμίδη Μάγδα
με την επιμέλεια της φιλολόγου Μαρίας Μαγουλά*



Το θέμα του βιβλίου είναι η αγάπη μιας μάνας για το παιδί της και η ανάγκη της να το δει, καθώς και η στοργή της ίδιας γυναίκας για το μικρό εγγόνι της.
Οι κεντρικοί ήρωες του βιβλίου, είναι η μητέρα και η γιαγιά, γριά Κορτέσα, το εγγόνι της ο μικρός Ηλίας και ο γιος της, ο Δημήτρης που είναι μετανάστης στην Ολλανδία.
Η αφήγηση εκτυλίσσεται γύρω στο 1990, στη Φθιώτιδα και πιο συγκεκριμένα στον Πλατανιά ένα μικρό χωριό του νομού.
Η φράση "χάθηκε το φως του κόσμου" που αντικατοπτρίζει τα συναισθήματα της Κορτέσας όταν μαθαίνει για τον άδικο χαμό του γιου της, με εντυπωσίασε. Περιγράφει πόσο σημαντικός ήταν ο γιος για τη μητέρα του που η ύπαρξή του για κείνη ήταν σαν το φως του κόσμου.
Αφού ολοκλήρωσα το βιβλίο ένιωσα πολύ συγκινημένη για τον πόνο της Κορτέσας για το Δημήτρη. Με συγκίνησε επίσης η απόφασή της να συνεχίσει τη ζωή της και να αφιερωθεί στα τρία αγαπημένα της εγγόνια.
Τελικά καταλήγω πως στη ζωή παρά τις δυσκολίες της, αν υπάρχουν αγάπη και ελπίδα τα εμπόδια ξεπερνιούνται.

*Η εκπαιδευτικός Μαρία Μαγουλά στα πλαίσια του μαθήματος των Νέων Ελληνικών και της δραστηριότητας "Φιλαναγνωσία" ενθαρρύνει τους μαθητές της συμπληρώνοντας ένα φύλλο εργασίας να περιγράψουν ένα βιβλίο που διάβασαν.

"Μαουτχάζεν" του Ιάκωβου Καμπανέλλη

Από την Αγγελάκη Φιλίππα
με την επιμέλεια της φιλολόγου Μαρίας Μαγουλά*

Το βιβλίο βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα και περιγράφει τη ζωή του Ιάκωβου Καμπανέλλη στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Μαουτχάζεν, κατά το Β΄παγκόσμιο πόλεμο αλλά και μετά την απελευθέρωση, την πορεία του μέχρι την Ιταλία και στη συνέχεια την Ελλάδα καθώς και τη γνωριμία του με την Αφγανή Γιαννίνα.
Οι κεντρικοί ήρωες του βιβλίου είναι ο Ιάκωβος Καμπανέλλης και η φίλη του Γιαννίνα η οποία τελικά προτίμησε την ήρεμη και άνετη ζωή που θα είχε στην Ιταλία από μια μεγάλη γεμάτη περιπέτειες πορεία μέχρι την Ελλάδα, όπου θα την περίμενε ένα αβέβαιο μέλλον.
Η αφήγηση εκτυλίσσεται σχεδόν στο σύνολό της στο στρατόπεδο συγκέντρωσης και καταναγκαστικής εργασίας του Μαουτχάζεν από το 1943 οπότε έφτασε ο Καμπανέλλης έως τον Αύγουστο του 1945 που αποχώρησε η τελευταία αποστολή Εβραίων την Παλαιστίνη. Ο Ιάκωβος είχε αποφασίσει να μείνει μαζί τους αντί να φύγει με την πρώτη αποστολή για Ελλάδα γιατί δε θεώρησε σωστό να τους αφήσει τη στιγμή που τον είχαν εκλέξει εκπρόσωπό τους.
Με σόκαρε ιδιαίτερα μια φράση που είπε ένας Γερμανός Ες Ες ο οποίος είχε διατάξει να κόψουν το σώμα ενός Ρώσου σε λωρίδες και να το χρησιμοποιήσουν ως καύσιμο λέγοντας "καλύτερα οι Ρώσοι παρά τα όμορφα γερμανικά δάση μας" δείχνοντας έτσι πόση αξία έδινα οι Γερμανοί στις ζωές των εχθρών τους αλλά και το ρατσισμό να πιστεύουν πως οτιδήποτε γερμανικό είχε μεγαλύτερη αξία από τις ζωές των άλλων λαών. 
Εγώ ταυτίζομαι με τη γενναία και αποφασιστική κυρία Χασσλ που προκειμένου να σώσει αυτόν που αγαπούσε δε δίστασε να παρακαλέσει τους εχθρούς της.

*Η εκπαιδευτικός Μαρία Μαγουλά στα πλαίσια του μαθήματος των Νέων Ελληνικών και της δραστηριότητας "Φιλαναγνωσία" ενθαρρύνει τους μαθητές της συμπληρώνοντας ένα φύλλο εργασίας να περιγράψουν ένα βιβλίο που διάβασαν.

"Ο μικρός πρίγκιπας" του Αντουάν ντε Σαιντ Εξυπερύ

Από την Καστρινάκη Σοφία
με την επιμέλεια της φιλολόγου Μαρίας Μαγουλά*

Ο μικρός πρίγκιπας μετά από τις δροσερές αναμνήσεις του ταξιδιού του, ξετυλίγει μπροστά στα μάτια του πιλότου όλη την επιπολαιότητα, την υπεροψία, τη μιζέρια, τη δίψα για εξουσία και λεφτά των ανθρώπων. Απλά, χωρίς ίχνος διδακτικού τόνου, χωρίς μελοδραματισμούς και υπερβολές κάθε περιγραφή του μικρού πρίγκιπα, κάθε συζήτησή του με τα λουλούδια, την αλεπού και το φίδι  είναι μάθημα ζωής, μια συνεχής αναζήτηση για την αλήθεια. 

Το βιβλίο γράφτηκε το 1943. Ο τόπος της αφήγησης είναι η έρημος Σαχάρα όπου ο αφηγητής προσγείωσε το αεροπλάνό του έπειτα από πιθανή βλάβη.

Η φράση που με εντυπωσίασε ήταν "δημιουργώ δεσμούς" γιατί το να ημερώσεις κάποιον είναι το καλύτερο που μπορείς να κάνεις, όπως έκανε ο πρίγκιπας με την αλεπού. Νιώθω πως είναι πολύ καλό να έχεις φίλους καθώς επίσης και να ταξιδεύεις. Ένιωσα λύπη όταν  ο μικρός πρίγκιπας πέθανε από το δάγκωμα του φιδιού.

Αυτό που μου έμεινε από την ανάγνωση είναι το ταξίδι και η δημιουργία "δεσμών".

*Η εκπαιδευτικός Μαρία Μαγουλά στα πλαίσια του μαθήματος των Νέων Ελληνικών και της δραστηριότητας "Φιλαναγνωσία" ενθαρρύνει τους μαθητές της συμπληρώνοντας ένα φύλλο εργασίας να περιγράψουν ένα βιβλίο που διάβασαν.