"Όταν ο ήλιος..." της Ζωρζ Σαρή

Από την Άρτεμη Παπαζαχαρή-Φελεσάκη
με την επιμέλεια της φιλολόγου Μαρίας Μαγουλά*

Το βιβλίο αναφέρεται στη ζωή της Ζωής κατά τη διάρκεια της Γερμανικής Κατοχής στην Αθήνα όπου κυρίως έμενε. Η μητέρα της ήταν από τη Γαλλία και ονομάζονταν Έμμα κι ο πατέρας της ήταν διευθυντής σχολείου και τον έλεγαν Σωκράτη. Η Ζωή είχε και δύο μεγαλύτερες αδερφές, την Ειρήνη που ήταν κοντά στην ηλικία της και την Ελένη που ήταν μεγαλύτερη και από τις δυο.
Η Ζωή ήταν αχώριστα δεμένη με τις φίλες της, την Αθηνά, το Κούλι και την Αννούλα. Γι' αυτό ήταν οι πρώτες που έμαθαν οτι ο Περικλής της είπε πως την αγαπά. Όπως ήταν οι πρώτες που έμαθαν το λυπητερό νέο που έφερε ο Άρης, φίλος του Περικλή που πολεμούσαν μαζί αεροπόροι, ότι ο Περικλής σκοτώθηκε όταν το αεροπλάνο του έπεσε. Ο Άρης λίγο καιρό μετά από αυτό πήγε στην Αίγυπτο. Ο Σωκράτης δυσκολευόταν να θρέψει την οικογένειά του γιατί κατά τη διάρκεια της Κατοχής έβρισκες δύσκολα φαγητό και αν έβρισκες ήταν ακριβό. Έτσι αποφάσισε να στείλει τη Ζωή στο Λαύριο όπου δούλευε η αδερφή της και υπήρχε φαγητό και για τις δυο. Η Ζωή στην αρχή δεν ήθελε να πάει, όμως όταν πήγε, έμεινε με την αδερφή της και γνώρισε τον Δημήτρη που ήταν φίλος της Ελένης. Όχι μόνο άλλαξε γνώμη αλλά συμμετείχε και σε αντιφασιστικές εκδηλώσεις κατά των Γερμανών και των Ιταλών, που οργάνωνε ο Δημήτρης μαζί με άλλους. Ο Δημήτρης δεν άργησε να της πει πως την αγαπάει κι ας την ήξερε λίγες μόνο μέρες. Λίγο καιρό αργότερα γύρισε στην Αθήνα μαζί με τον Δημήτρη, ο οποίος πήγε για να βοηθήσει την αντίσταση και εκεί. Την ίδια στιγμή οι Γερμανοί είχαν πιάσει το Σέβα και το Γιούρα, αδέρφια Λευκορώσοι παιδικοί καλοί φίλοι της Ζωής, που είχαν κηρύξει την απεργία του υφαντουργείου αφού μπήκαν στο σπίτι τους και τους πήγαν βίαια στη φυλακή.
Όταν η Ζωή μίλησε στον πατέρα της για τις διαδηλώσεις του Λαυρίου, εκείνος ταράχτηκε και ήταν κάθετα αρνητικός μαζί της. Γι' αυτό κάθε φορά που πήγαινε να μοιράσει προκηρύξεις, να γράψει αντιφασιστικά συνθήματα ή να πάει σε κάποια συγκέντρωση, έβρισκε διάφορες δικαιολογίες για να καλυφθεί. Την Αννούλα , ένα βράδυ ενώ μοίραζε προκηρύξεις την έπιασαν Ιταλοί φρουροί και την έβαλαν φυλακή. Λίγο καιρό αργότερα, ο Σέβα και ο Γιούρα, έτυχε να βρίσκονται στα ογδόντα τυχαία ονόματα φυλακισμένων που θα κρέμαγαν οι Γερμανοί, λίγο έξω από την Αθήνα. Μάλιστα ο Σέβα είχε στείλει και ένα γράμμα που έγραφε, "Τώρα μπορώ να έχω ίσα δικαιώματα με τους Έλληνες, γιατί πέθανα για την Ελλάδα". Οι Γερμανοί συνέχιζαν να σκοτώνουν και να βασανίζουν ανθρώπους. Τα βράδια έμπαιναν στα σπίτια και σκόρπιζαν τον πανικό. Όχι για πολύ όμως, οι σύμμαχοι έφτασαν και θα διώξουν τους Γερμανούς. Ωστόσο η Έμμα μια μέρα λιποθύμησε και όταν ξύπνησε έλεγε πως έβλεπε διάφορα, που όμως δεν υπήρχαν στην πραγματικότητα, είχε τρελαθεί και χρειάστηκε να τη στείλουν στο φρενοκομείο στο Δαφνί. Τώρα τα νοικοκυρικά τα έκανε η κυρα Μοσχούλα. Λίγο καιρό αργότερα η Ελλάδα απελευθερώθηκε, οι Γερμανοί έφυγαν και γινόταν πανηγύρι. Όλοι διασκέδαζαν, σταμάτησαν οι σκοτωμοί, η πείνα η αρρώστια και όλα τα άσχημα του πολέμου.
Η Ζωή είναι τώρα είκοσι χρονών και νιώθει κυρίαρχος του κόσμου. Η Αννούλα βγήκε από τη φυλακή και ήταν ερωτευμένη με το Μιχάλη που γνώρισε στη φυλακή. Η Ζωή θα παντρευόταν το Δημήτρη, το Κούλι και ο Γιώργος, ο ξάδερφος της Ζωής, ήταν κι εκείνοι μαζί αγαπημένοι από τότε που η Ζωή πήγε στο Λαύριο. Το Κούλι το είπε στις φίλες της και ο Άρης έστειλε τηλεγράφημα στην Ειρήνη πως θα γυρίσει στην Αθήνα και εννοείτε πως η Ειρήνη πέταξε από την χαρά της γιατί τον αγαπούσε πολύ.
Αυτά συζητούσαν οι τέσσερις αχώριστες φίλες -Ζωή, Κούλι, Αθηνά και Αννούλα- στο πανηγύρι. Τώρα πια καταργείται η τρέλα, ο θάνατος, η πείνα, η παγωνιά, η αρρώστια, ο φόβος, η απελπισία, τώρα η ΕΛΛΑΔΑ ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΗ.

*Η εκπαιδευτικός Μαρία Μαγουλά στα πλαίσια του μαθήματος των Νέων Ελληνικών και της δραστηριότητας "Φιλαναγνωσία" ενθαρρύνει τους μαθητές της συμπληρώνοντας ένα φύλλο εργασίας να περιγράψουν ένα βιβλίο που διάβασαν.

"Το καπλάνι της βιτρίνας" της Άλκης Ζέη

Από τη Μαρία Χατζημανωλάκη
με την επιμέλεια της φιλολόγου Μαρίας Μαγουλά*

Δυο αδερφές, η Μυρτώ και η Μελλίσσα, ζουν την αλλαγή από τη δημοκρατία στη δικτατορία. Ο ξάδερφός τους που είναι αντίθετος με τη δικτατορία "μπλέκει" και οι αστυνομικοί τον κυνηγάνε. Αυτός δε μπορεί να φύγει από τη χώρα.
Οι ήρωες του βιβλίου είναι η Μυρτώ, η Μελλίσσα, η θεία Δέσποινα, ο παππούς, οι φίλοι των κοριτσιών, ο Αλέξης, οι γονείς του Αλέξη, ο Νίκος, ο διευθυντής του γυμνασίου και ο δικτάτορας. Η αφήγηση εκτυλίσσεται στο Λαμαγάρι.
Μου έκανε εντύπωση όταν ο Αλέξης είπε στη Μένια οτι δεν έρχεται στο σχολείο, γιατί ο διευθυντής του είπε να μη ξαναπάει μ' αυτά τα παπούτσια γιατί ξεφτιλίζει το σχολείο τους. Ο δάσκαλος ήταν πολύ θρασύς και αγενής προς το μαθητή που δεν είχε την οικονομική ευχέρεια να αγοράσει παπούτσια.
Με συγκίνησε και στεναχωρήθηκα για το Νίκο που τον κυνηγούσαν και δε μπορούσε να φύγει από τη χώρα και άρα έπρεπε να κρύβεται.
Περισσότερο ταυτίζομαι με τη Μυρτώ, γιατί δεν άκουγε τους γονείς της, τη θεία της, ήταν πολύ πεισματάρα και ήθελε να γίνει αρχηγός στο σχολείο της.
Αυτό που συμπεραίνω είναι ότι εξαιτίας της δικτατορίας πολλοί υπέφεραν. Οι αστυνόμοι κυνηγούσαν το Νίκο και αυτός ήταν αναγκασμένος να κρύβεται. Συνέλαβαν τον πατέρα του Αλέξη επειδή έγραφε κακά πράγματα για τη δικτατορία.

*Η εκπαιδευτικός Μαρία Μαγουλά στα πλαίσια του μαθήματος των Νέων Ελληνικών και της δραστηριότητας "Φιλαναγνωσία" ενθαρρύνει τους μαθητές της συμπληρώνοντας ένα φύλλο εργασίας να περιγράψουν ένα βιβλίο που διάβασαν.

"Έρως, θέρος, πόλεμος" της Ευγενίας Φακίνου

Από την Άρτεμη Παπαζαχαρή- Φελεσάκη
με την επιμέλεια της φιλολόγου Μαρίας Μαγουλά*

Σύμη 1919-1931. Η Ελένη είναι μια γυναίκα που μαζί με το Σωτήρη έκανε δύο μεγάλες κόρες, τη Μαρία, μία μικρότερη και ένα μικρό γιο. Απ' όλα τα παιδιά η Μαρία ξεχώριζε. Ήταν η πρώτη που πήγε σχολείο και ακολούθησαν τα μικρά της αδέρφια.. Εκείνη την εποχή εμφανίστηκε το ραδιόφωνο και το ηλεκτρικό (το ηλεκτρικό ήταν από τους πρώτους που το είδε στη Σύμη, έκανε κύκλους γύρω από τα φώτα και της φαινόταν μαγικό).
Αλεξάνδρεια 1931-1945. Η Μαρία δώδεκα χρονών πήγε στην Αίγυπτο, στην Αλεξάνδρεια και εκεί γνώρισε την Κα Θέκλα που φρόντισε τη Μαρία μέχρι να έρθει η ώρα να φύγει για το Πορτ Τεουφίκ που έμεινε στη θεία της, η οποία της είχε τάξει σπουδές και καλό γάμο. Τελικά κατέληξε να δουλεύει για το γιο της θείας της, δηλαδή να φροντίζει το παιδί του και  να κάνει δουλειές στο σπίτι. Με αφορμή ένα τσακωμό η Μαρία είπε όσα είχαν συμβεί σε μια Γαλλίδα την Μαντάμ Αλουάρ και έμεινε μαζί της στο Πορτ Σάιντ. Η μαντάμ Αλουάρ της έμαθε γαλλικά κι ο μάγειρας του σπιτιού της έμαθε να μαγειρεύει. Ταυτόχρονα διάβαζε βιβλία ιατρικής και έμαθε να κάνει ενέσεις κι απ' αυτό να βγάζει κάποια χρήματα. Ένα καλοκαίρι επισκέφτηκε την οικογένειά της στη Σύμη. Γύρισε στο Πορτ Σάιντ. Λίγο καιρό αργότερα πληροφορήθηκε ότι ο μικρός της αδερφός είχε πεθάνει. Εκείνη στεναχωρήθηκε, έβαλε μαύρα ρούχα και δεν ήταν ευδιάθετη.  Σ' ένα πάρτυ Χριστουγέννων γνώρισε τον Πήτερ με τον οποίο ήταν έτοιμοι να παντρευτούν. Η μαντάμ Αλουάρ πέθανε όταν έμαθε από το ραδιόφωνο ότι η Γαλλία κατακτήθηκε από τους Γερμανούς αφού δεν ήθελε να τρώει και ούσα ογδόντα χρονών πέθανε από ασιτία. Ύστερα, λίγες μέρες πριν παντρευτεί η Μαρία τον Πήτερ, αυτός σκοτώθηκε σε μια αποστολή από μια βόμβα. Τότε η Μαρία αποφάσισε να φύγει, πήγε στην Αλεξάνδρεια όπου δούλευε σ' ένα νοσοκομείο και ξαναβρήκε την Κα Θέκλα. Μετά από διάφορα γεγονότα που συνέβησαν, η Μαρία γνώρισε τον Κυριάκο, παντρεύτηκαν μετά από καιρό και έκαναν ένα κοριτσάκι. Λίγο καιρό μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας, το 1945, πήγαν στην Αθήνα, στο σπίτι που έμεναν οι γονείς του Κυριάκου. Εκεί έκαναν ένα δεύτερο κοριτσάκι αλλά δεν είχαν όσα χρήματα χρειάζονταν και η Μαρία άρχισε πάλι να δουλεύει κάνοντας ενέσεις. Οι κόρες της μεγάλωσαν και ο Κυριάκος πέθανε από έμφραγμα. Η Μαρία ήταν χάλια και δεν μπορούσε να το αντέξει. Οι κόρες της Μαρίας προσπαθούσαν να την κάνουν να ξεχάσει εκείνη όμως δε μπορούσε και έτσι το καλοκαίρι πήγε στη Σύμη στους δικούς της. Γύρισε στην Αθήνα μαυρισμένη από τον ήλιο και ανανεωμένη, όμως μετά από λίγο καιρό άρχισε να πονάει η μέση της. Οι κόρες της πίστευαν πως ήταν λόγω ηλικίας, ογδόντα χρονών, αλλά οι εξετάσεις έδειξαν ότι είχε κάποιο άλλο πρόβλημα και χρειάζονταν να κάνει εγχείρηση. Έκανε την εγχείρηση αλλά πάλι δεν ήταν καλά. Η μεγάλη της κόρη έβλεπε την Μαρία, την μητέρα της που τα μισάνοιχτα μάτια της κινούνταν γρήγορα λες και έβλεπε κάτι, της χάιδευε το χέρι και της μιλούσε σιγανά. Τότε μια νοσοκόμα της είπε τρυφερά "τράβηξε το χέρι σου παιδί μου, δεν την αφήνεις να φύγει". Τα χαρακτηριστικά της Μαρίας ήταν τραβηγμένα, δε μιλούσε, δεν επικοινωνούσε, μόνο ανάσαινε αργά και με κόπο. Τα μάτια όλων ήταν καρφωμένα στα χείλη της, στην ανάσα που ήταν όλο και πιο αργή μέχρι που κάποια στιγμή δε ξαναβγήκε. Σταμάτησε και η ανάσα των άλλων,περίμεναν και μ' έναν τελευταίο αναστεναγμό που ήρθε με καθυστέρηση η Μαρία έφυγε.στην κηδεία ήρθαν όλοι, φίλοι και συγγενείς από τη Σύμη, γείτονες από το σπίτι που έμενε. Όλοι έλεγαν πόσο τους είχε εξυπηρετήσει και τους είχε συμπαρασταθεί.
Έκπληκτη η μεγάλη της κόρη άκουσε μια φίλη της που είχε χρόνια να τη δει, να λέει πως κατά τη διάρκεια της Χούντας είχε κρύψει τον άνδρα της σ' ένα υπόγειο της πολυκατοικίας. "Είχε κοινωνική συνείδηση" είπε η φίλη και μ' αυτήν τη φράση αποκρυπτογραφήθηκε όλη η ζωή της Μαρίας. Ήταν μια τελετή με εκπλήξεις. Όταν έφτασε η στιγμή του ενταφιασμού στέκονταν όλοι γύρω από το φέρετρο. Η κόρη της δεν ήθελε να το ανοίξουν, ήθελε να τη θυμούνται όλοι όπως ήταν στα καλά της, όμορφη και ζωηρή. Τα τρία γεροντάκια, ο Γιάννης, ο Γιώργος και ο Άλκης, τρεις παλιοί φίλοι και "σωματοφύλακες" με το δικό τους τρόπο από την Αλεξάνδρεια, σε άθλια κατάσταση όλοι τους ήταν εκεί. Ο Άλκης ξέφυγε από τους άλλους και απαίτησε να ανοίξουν το φέρετρο. Το άνοιξαν, ο Άλκης έσκυψε, της χάιδεψε τα μαλλιά με μεγάλη τρυφερότητα, την φίλησε και της είπε: "Αντίο Μαριώ μου, αντίο Αλεξάνδρεια". 'Αντίο μαμά" είπε η κόρη της και ήταν η δικής τελευταία φράση που δεν τόλμησε να ξεστομίσει. Η πρώτη της κόρη ήθελε να την σκέφτεται και να την φαντάζεται μικρή κάτω από τον φανοστάτη, όταν ήρθαν τα ηλεκτρικά στη Σύμη, την έβλεπε να γυρίζει γύρω γύρω κυνηγώντας τη σκιά της, όπως η γάτα που προσπαθεί να πιάσει την ουρά της.Ζαλίστηκε και στάθηκε, τα φώτα της προκυμαίας έκαναν τρελούς κύκλους γύρω της. Καταλάβαινε ότι ζούσε κάτι μοναδικό, οτι ήταν μια κουκκίδα σε μια ιστορική στιγμή. Όταν συνήλθε από τη ζαλάδα και τα πράγματα πήραν την κανονική τους μορφή, δεν της άρεσαν, τα προτιμούσε τρελά και κινούμενα όπως ήταν πριν. άρχισε να τρέχει πάλι γύρω από το φανοστάτη κι έπειτα ζαλισμένη και παραπαίουσα στάθηκε κι έβλεπε τα φώτα να δίνουν παράσταση μόνο για εκείνη. "Ένα κοριτσάκι τρελάθηκε" φώναξε κάποιος ....

*Η εκπαιδευτικός Μαρία Μαγουλά στα πλαίσια του μαθήματος των Νέων Ελληνικών και της δραστηριότητας "Φιλαναγνωσία" ενθαρρύνει τους μαθητές της συμπληρώνοντας ένα φύλλο εργασίας να περιγράψουν ένα βιβλίο που διάβασαν.

"Οι πύλες της φωτιάς" του Στίβεν Πρέσφιλντ

Της Φιλίππα Αγγελάκη
με την επιμέλεια της φιλολόγου Μαρίας Μαγουλά*

Με εντυπωσίασε περισσότερο ο λόγος του Λεωνίδα στη δέσποινα Παράλεια, όπου της είπε ότι επέλεξε τους Τριακοσίους με βάση όχι τη δική τους γενναιότητα, αλλά με τη γενναιότητα των γυναικών τους. Γιατί μετά το θάνατο των Τριακοσίων στις Θερμοπύλες, ο Λεωνίδας ήταν σίγουρος γι' αυτόν, όλη η Ελλάδα θα στρέψει το βλέμμα της στη Σπάρτη, για να δει πως το πήραν οι Σπαρτιάτες. Αν τότε οι γενναίες Σπαρτιάτισσες αντέξουν χωρίς να ρίξουν ένα δάκρυ, θα δώσουν θάρρος σε όλους τους Έλληνες. Αυτό αρχικά φάνηκε άδικο στη Παράλεια, η οποία θα έστελνε το γιο και τον άντρα της στον πόλεμο, όμως μετά βρήκε δύναμη και το δέχτηκε.
Επίσης με εντυπωσίασε, η πραγματικά σκληρή εκπαίδευση που λάμβαναν τα παιδιά στη Σπάρτη. Οι Σπαρτιάτες τα χτυπούσαν, αρκετές φορές θανάσιμα, για να τα κάνουν ανθεκτικά στον πόνο και όχι για να τα τιμωρήσουν. Επίσης τα ενθάρρυναν να κλέβουν. Επιπλέον, αρκετές φορές τα κακομεταχειρίζονταν λεκτικά, όχι για να τα προσβάλλουν, αλλά για να τα κάνουν να συνηθίσουν την προσβολή, να ατσαλώσουν τη θέλησή τους ώστε να ανταποκρίνονται με οργή και φόβο.

*Η εκπαιδευτικός Μαρία Μαγουλά στα πλαίσια του μαθήματος των Νέων Ελληνικών και της δραστηριότητας "Φιλαναγνωσία" ενθαρρύνει τους μαθητές της συμπληρώνοντας ένα φύλλο εργασίας να περιγράψουν ένα βιβλίο που διάβασαν.

"Αναφορά στον Γκρέκο" του Νίκου Καζαντζάκη

Της Ειρήνης Πρώιμου
με την επιμέλεια της φιλολόγου Μαρίας Μαγουλά*

Είναι το πρώτο βιβλίο του Καζαντζάκη που διαβάζω. Είναι αρκετά δυκολοδιάβαστο, με αποτέλεσμα να ξαναδιαβάζω κάποιες παραγράφους για να το κατανοήσω. Μου άρεσε όμως ο τρόπος γραφής του και θα ήθελα να διαβάσω κι άλλα βιβλία του Καζαντζάκη.

*Η εκπαιδευτικός Μαρία Μαγουλά στα πλαίσια του μαθήματος των Νέων Ελληνικών και της δραστηριότητας "Φιλαναγνωσία" ενθαρρύνει τους μαθητές της συμπληρώνοντας ένα φύλλο εργασίας να περιγράψουν ένα βιβλίο που διάβασαν.

"Κρίμα κι άδικο" της Ζωρζ Σαρή

Του Λευτέρη Παγωνάκη
με την επιμέλεια της φιλολόγου Μαρίας Μαγουλά*
 
Αυτό το βιβλίο με εντυπωσίασε πολύ γιατί είχε περιπέτεια και εμείς λίγο άγχος αν η Κορτέσα θα πάει τελικά στην Ολλανδία όπου βρίσκεται ο γιος της ή θα κάτσει με την κόρη της παρόλο που ήθελε να μείνει στον τόπο της μόνο για το εγγονάκι της, τον Ηλία. Στο τέλος η Κορτέσα στεναχωριέται πολύ με το σκοτωμό του γιου της, του Δημήτρη. Από αυτό το σημείο το βιβλίο γίνεται λίγο στενάχωρο.

*Η εκπαιδευτικός Μαρία Μαγουλά στα πλαίσια του μαθήματος των Νέων Ελληνικών και της δραστηριότητας "Φιλαναγνωσία" ενθαρρύνει τους μαθητές της συμπληρώνοντας ένα φύλλο εργασίας να περιγράψουν ένα βιβλίο που διάβασαν.

"Ε.Π." της Ζωρζ Σαρή

Της Αλεξάνδρας Σμυρλάκη
με την επιμέλεια της φιλολόγου Μαρίας Μαγουλά*
 
Το "Ε.Π." μου άρεσε πάρα πολύ. Στο βιβλίο αυτό περισσότερο μου άρεσε η φιλία που είχε δημιουργηθεί ανάσα στα κορίτσια. Οι φιλίες αυτές μου φάνηκαν πολύ δυνατές, αφού ακόμα και σε μεγάλους τσακωμούς τα κορίτσια μετανιώνουν και ξαναγίνονται Ε.Π. (Ενωμένες Πάντα).

*Η εκπαιδευτικός Μαρία Μαγουλά στα πλαίσια του μαθήματος των Νέων Ελληνικών και της δραστηριότητας "Φιλαναγνωσία" ενθαρρύνει τους μαθητές της συμπληρώνοντας ένα φύλλο εργασίας να περιγράψουν ένα βιβλίο που διάβασαν.

"Σοφία" της Ζωρζ Σαρή

Της Αμαλίας Ορνεράκη
με την επιμέλεια της φιλολόγου Μαρίας Μαγουλά*
 
Πρόσφατα διάβασα το βιβλίο "Σοφία" της γνωστής σε όλου μας μας Ζώρζ Σαρή. Πρόκειτε κατάτην γνώμη μου για μια πολύ συγκινητική ιστορία μιας οικογένειας που παίρνει για δουλάκι ένα μικρό κορίτσι που το λένε Σοφία, το οποίο δεν έχει πατέρα και η μητέρα του δεν έχει αρκετά χρήματα για να το μεγαλώσει. Στην πορεία όλα αλλάζουν, όλοι δένονται με τη μικρή και χαίρονται που την έχουν. Στο τέλος η οικογένεια χάρη στη Σοφία, κερδίζει το λαχείο αλλά μόλις φτάνουν σπίτι έχουν παραλάβει ένα γράμμα από την μητέρα της Σοφίας που λέει ότι η Σοφία μπορεί να επιστρέψει πίσω στο σπίτι της. Η οικογένεια στεναχωριέται αλλά και χαίρεται ταυτόχρονα μ' αυτό το νέο. Μετά από συζήτηση αποφασίζουν να πάνε μαζί της και κάθε καλοκαίρι να την επισκέπτονται. Εμένα προσωπικά αυτή η ιστορία με εντυπωσίασε αλλά πιο πολύ με ξάφνιασε το γεγονός ότι πήραν ε΄ναδουλάκι που είναι μικρότερο από την αδερφή μου.
Μια αξιολάτρευτη ιστορία.

*Η εκπαιδευτικός Μαρία Μαγουλά στα πλαίσια του μαθήματος των Νέων Ελληνικών και της δραστηριότητας "Φιλαναγνωσία" ενθαρρύνει τους μαθητές της συμπληρώνοντας ένα φύλλο εργασίας να περιγράψουν ένα βιβλίο που διάβασαν.

"Ο Θησαυρός της Βαγίας" της Ζωρζ Σαρή

Του Δημήτρη Σκουμπάκη
με την επιμέλεια της φιλολόγου Μαρίας Μαγουλά*

"Ο θησαυρός της Βαγίας" είναι μια περιπέτεια νέων παιδιών που ανακαλύπτουν μια παλιά ιστορία μέσα από μια φίλη τους ψυχολόγο.
Είναι πολύ ενδιαφέρον βιβλίο και περιπετειώδες.

*Η εκπαιδευτικός Μαρία Μαγουλά στα πλαίσια του μαθήματος των Νέων Ελληνικών και της δραστηριότητας "Φιλαναγνωσία" ενθαρρύνει τους μαθητές της συμπληρώνοντας ένα φύλλο εργασίας να περιγράψουν ένα βιβλίο που διάβασαν.

"Ο πόλεμος, η Μαρία και το αδέσποτο" της Ζωρζ Σαρή

Της Ανδρονίκης Τουπάι
με την επιμέλεια της φιλολόγου Μαρίας Μαγουλά*
 
Στο βιβλίο, αυτό που συγκίνησε πραγματικά είναι πως η Ειρήνη βοηθάει τον Στάθη με την Μαρία η οποία μπαίνει στην καρδιά της και δεν μπορεί να την αποχωριστεί. Τότε, ανεξάρτητα από ποια χώρα είναι, αποφασίζει με τον Περικλή να την υιοθετήσουν. Το άλλο είναι ότι η Ναταλί και η θετή αδερφή της, η Μαρία, στο τέλος σμίγουν και κοιμούνται αγκαλιά. Μου άρεσε τόσο πολύ που θα μπορούσα να το διαβάζω επί μέρες.

*Η εκπαιδευτικός Μαρία Μαγουλά στα πλαίσια του μαθήματος των Νέων Ελληνικών και της δραστηριότητας "Φιλαναγνωσία" ενθαρρύνει τους μαθητές της συμπληρώνοντας ένα φύλλο εργασίας να περιγράψουν ένα βιβλίο που διάβασαν.

"Η φανέλα με το εννιά" του Μένη Κουμανταρέα

Της Ειρήνης Πρώιμου
με την επιμέλεια της φιλολόγου Μαρίας Μαγουλά*
 
Κατά τη γνώμη μου, το βιβλίο δεν είχε κάτι το ιδιαίτερο, χωρίς όμως να σημαίνει πως δεν ήταν ωραίο.
Κάτι χρήσιμο για όλους, είναι το γεγονός ότι μας πληροφορεί πόσο άσχημο είναι το να μην δεχόμαστε τη γνώμη των άλλων, να αγνοούμε τα πάντα και να είμαστε ΕΓΩΙΣΤΕΣ.

*Η εκπαιδευτικός Μαρία Μαγουλά στα πλαίσια του μαθήματος των Νέων Ελληνικών και της δραστηριότητας "Φιλαναγνωσία" ενθαρρύνει τους μαθητές της συμπληρώνοντας ένα φύλλο εργασίας να περιγράψουν ένα βιβλίο που διάβασαν.

"Το ψέμα" της Ζωρζ Σαρή

Της Ειρήνης Πρώιμου
με την επιμέλεια της φιλολόγου Μαρίας Μαγουλά*

Μου άρεσε πάρα πολύ! Καθώς το διάβαζα μπορούσα να φαντάζομαι κάθε σκηνή. Το περιεχόμενό του ήταν ενδιαφέρον γιατί μιλούσε για ένα ψέμα, κάτι που όλοι έχουμε πει...
Επιπλέον, Πιστεύω πως είναι διδακτικό, γιατί μας μαθαίνει πόσο σημαντικό και άσχημο είναι να λέμε ψέματα, και τι συνέπειες μπορεί να υποστεί ο καθένας μας!

*Η εκπαιδευτικός Μαρία Μαγουλά στα πλαίσια του μαθήματος των Νέων Ελληνικών και της δραστηριότητας "Φιλαναγνωσία" ενθαρρύνει τους μαθητές της συμπληρώνοντας ένα φύλλο εργασίας να περιγράψουν ένα βιβλίο που διάβασαν.

"Τα Γενέθλια" της Ζωρζ Σαρή

Του Πέτρου Φουσκιτάκη
με την επιμέλεια της φιλολόγου Μαρίας Μαγουλά*

Το βιβλίο μου προκάλεσε θλίψη γιατί μας περιγράφει ένα κορίτσι που έχει γενέθλια την ημέρα της έναρξης της Χούντας. Έχει μια μονότονη ζωή χωρίς χαρούμενα γεγονότα. Στο τέλος του βιβλίου με τους πανυγηρισμούς, το συναίσθημα της θλίψης γίνεται χαρά.

*Η εκπαιδευτικός Μαρία Μαγουλά στα πλαίσια του μαθήματος των Νέων Ελληνικών και της δραστηριότητας "Φιλαναγνωσία" ενθαρρύνει τους μαθητές της συμπληρώνοντας ένα φύλλο εργασίας να περιγράψουν ένα βιβλίο που διάβασαν.

"Τα στενά παπούτσια" της Ζωρζ Σαρή

Της Αργυρώς Μαστορακάκη
Με την επιμέλεια της φιλολόγου Μαρίας Μαγουλά*

Το βιβλίο μου άρεσε γιατί όταν δυο μικρά παιδάκια αγαπιούνται, το πράγμα γίνεται όλο και πιο αστείο και όλο πιο περίπλοκο γι΄αυτά και ειδικά όταν αποφασίζουν να παντρευτούν.

*Η εκπαιδευτικός Μαρία Μαγουλά στα πλαίσια του μαθήματος των Νέων Ελληνικών και της δραστηριότητας "Φιλαναγνωσία" ενθαρρύνει τους μαθητές της συμπληρώνοντας ένα φύλλο εργασίας να περιγράψουν ένα βιβλίο που διάβασαν.

"Ο κύριος μου" της Ζωρζ Σαρή

Της Ροζαλίντα Λούλο
με την επιμέλεια της φιλολόγου Μαρίας Μαγουλά*

Το βιβλίο με εντυπωσίασε. Μιλούσε για ένα ατίθασο αγόρι το οποίο ήταν κακός μαθητής και δημιουργούσε συνεχώς προβλήματα στο σχολείο αλλά και στο σπίτι. Θα ξαναδιαβάσω αυτό το βιβλίο γιατί μου άρεσε πολύ.

*Η εκπαιδευτικός Μαρία Μαγουλά στα πλαίσια του μαθήματος των Νέων Ελληνικών και της δραστηριότητας "Φιλαναγνωσία" ενθαρρύνει τους μαθητές της συμπληρώνοντας ένα φύλλο εργασίας να περιγράψουν ένα βιβλίο που διάβασαν.

"Δέκα ετών διαζευγμένη Νοζούντ Άλι" της Delphine Minoui

Της Αμαλίας Τερεζάκη

με την επιμέλεια της φιλολόγου Μαρίας Μαγουλά*

"Σαν τα πουλιά πετούσαν οι ελπίδες της Νοζούντ όταν το "τέρας" με τον Εμπέ της στο δικαστήριο πέρασαν

ούτε να τους δει ούτε να τους ακούσει μόνο κραυγή μεγάλη βάζει το δίκιο της να σώσει

την ιστορία της Μουνέ σαν άκουσε ευθύς αποφάσισε να την βοηθήσει"

Το θέμα είναι η κακοποίηση μικρών παιδιών σε χώρες του τρίτου κόσμου και η φτώχεια που επικρατεί εκεί.

Κεντρικοί ήρωες είναι η Νοζούντ με την οικογένειά  της, ο σύζυγός της και η δικηγόρος Σεντά.

Η ιστορία εκτυλίσσεται στην Υεμένη το 2009.

Με εντυπωσίασε η στιγμή που η Νοζούντ ζήτησε τον δικαστή. Από το χαρακτήρα και την συμπεριφορά της πίστευα πως δε το έκανε.

Τα συναισθήματά μου μετά την ολοκλήρωση της ανάγνωσης είναι ανάμεικτα. Πρώτα νιώθω λύπη για την Νοζούντ καθώς συνειδητοποιούσα ότι δεν διάβαζα κάποιο μυθιστόρημα αλλά μια αληθινή ιστορία. Επίσης νιώθω χαρά που ένα κορίτσι μίλησε και δε έμεινε άπρακτη.

*Η εκπαιδευτικός Μαρία Μαγουλά στα πλαίσια του μαθήματος των Νέων Ελληνικών και της δραστηριότητας "Φιλαναγνωσία" ενθαρρύνει τους μαθητές της συμπληρώνοντας ένα φύλλο εργασίας να περιγράψουν ένα βιβλίο που διάβασαν.

"Καπετάν Μιχάλης" του Νίκου Καζαντζάκη

Της Ειρήνης Πρώιμου 
 με την επιμέλεια της φιλολόγου Μαγουλά Μαρίας*

Το βιβλίο μιλά για την τουρκοκρατούμενη Κρήτη και συγκεκριμένα για το Μεγάλο Κάστρο (Ηράκλειο). Ο συγγραφέας αφηγείται την καθημερινή ζωή και τις δραστηριότητες των κατοίκων της πόλης πριν τον ξεσηκωμό, για άλλη μια φορά, των Κρητικών κατά των Τούρκων.
Στο βιβλίο αυτό υπάρχουν πολλά πρόσωπα. Κεντρικός ήρωας είναι ο καπετάν Μιχάλης. Εκτός απ' αυτόν σημαντικό ρόλο παίζουν ο Μανούσακας και ο Γιαννακός (Τίτυρος), οι οποίοι είναι αδέλφια του καπετάν Μιχάλη, ο Νουρής και η γυναίκα του Εμινέ, το Θρασάκι (γιος του ήρωα), ο Μητροπολίτης του Αγίου Μηνά, ο πασάς του Μεγάλου Κάστρου, ο γέρο Σήφακας (πατέρας του καπετάν Μιχάλη.
Ο τόπος και ο χρόνος που εκτυλίσσεται η αφήγηση είναι το Ηράκλειο γύρω στα 1889.
Μια από τις φράσεις που μου έκανε εντύπωση για το νόημα της, την είπε ο γέρο Καμπανάρης στον καπετάν Μιχάλη, στη συγκέντρωση που είχαν οι καπετάνιοι για να αποφασίσουν αν θα πάρουν τα όπλα κατά των Τούρκων. Η φράση είναι "...για σκότωσε τον βασιλιά, για μην τον φοβερίζεις.."
Μετά την ανάγνωση του βιβλίου, ένιωσα υπερηφάνεια και θαυμασμό για την γενναιότητα και την ψυχή των Κρητικών. Επίσης ένιωσα δέος και συγκίνηση, διότι μπροστά στην αγάπη τους για την Κρήτη, δεν λογαριάζουν ούτε την ίδια τους τη ζωή.
Πιστεύω ότι πιο κοντά στον χαρακτήρα μου, είναι ο χαρακτήρας του καπετάν Πολυξίγκη. Του άρεσε να είναι περιποιημένος και να προσέχει την εμφάνισή του. Του άρεσαν τα γλέντια και η καλή ζωή, αλλά όταν τον είχε ανάγκη η πατρίδα έπιανε από τους πρώτους το τουφέκι, ανέβαινε στα βουνά και πολεμούσε με γενναιότητα, έβαζε την πατρίδα πάνω από την ζωή του.
Αφού διάβασα το βιβλίο, συμπέρανα πως όταν έχεις θέληση, αποφασιστικότητα, πιστεύεις και αγαπάς κάτι, πρέπει να το υποστηρίξεις με όλες σου τις δυνάμεις, και να αγωνίζεσαι για αυτό.

*Η εκπαιδευτικός Μαρία Μαγουλά στα πλαίσια του μαθήματος των Νέων Ελληνικών και της δραστηριότητας "Φιλαναγνωσία" ενθαρρύνει τους μαθητές της συμπληρώνοντας ένα φύλλο εργασίας να περιγράψουν ένα βιβλίο που διάβασαν.