Από την Κατερίνα Μπαχαντάκη
με την επιμέλεια της φιλολόγου Μαρίας Μαγουλά*
Η μητέρα της Άννα Φρανκ δίνει στην κόρη της για τα γενέθλιά της δώρο ένα ημερολόγιο.Η Άννα και η οικογένειά της στα μέσα του Β΄ παγκοσμίου πολέμου, αναγκάζονται να εγκαταλείψουν το σπίτι τους και εγκαθίστανται σ' ένα "παράσπιτο", όπως το αποκαλεί, η Άννα, το οποίο βρίσκεται στην επιχείρηση του πατέρα της. Η Άννα παίρνει μαζί το ημερολόγιό της και διηγείται σε μια φανταστική φίλη της, τις στερήσεις και τα βάσανα που περνάει καθώς και την καθημερινή ζωή της και τα συναισθήματά της. Η αφήγηση εκτυλίσσεται από το 1942 έως το 1944 στο Άμστερνταμ της Ολλανδίας με κεντρικούς ήρωες την Άννα, την αδελφή της τη Μεγκότ, τους γονείς της και μια τριμελή οικογένεια με την οποία γειτονεύουν.
Στη σελίδα 142 του βιβλίου μου κάνει εντύπωση η φράση "..εγώ η Άννα Φρανκ μπορούσα να είμαι περήφανη γιατί στο κάτω κάτω είχα ένα στυλό κατάδικό μου..." Μου κάνει εντύπωση γιατί εκείνη την εποχή φαίνεται πως θεωρούσαν τις πένες τόσο πολύτιμα αντικείμενα, ενώ σήμερα ο καθένας μπορεί να αγοράσει μια.
Νιώθω στεναχώρια και θλίψη γιατί η Άννα Φρανκ θα μπορούσε να γίνει σπουδαία εάν καταφερνε να ζήσει αλλά και ευγνωμοσύνη επειδή δε γεννήθηκα σε εκείνη την εποχή και μπορώ να απολαμβάνω τη ζωή μου και όσα υλικά αγαθά θέλω απλώς ζητώντας τα από τους γονείς μου. Επίσης νομίζω ότι μου ταιριάζει ο χαρακτήρας του Πέτερ βαν Ντααν επειδή θέλω κάποιες στιγμές να είμαι μόνη μου, αλλά έχω κι εγώ ανάγκη από φίλους και παρέα.
Το συμπέρασμά μου είναι ότι πρέπει να εκτιμάς όσα έχεις γιατί ανά πάσα στιγμή μπορείς να τα χάσεις.
*Η εκπαιδευτικός Μαρία Μαγουλά στα πλαίσια του μαθήματος των Νέων Ελληνικών και της δραστηριότητας "Φιλαναγνωσία" ενθαρρύνει τους μαθητές της συμπληρώνοντας ένα φύλλο εργασίας να περιγράψουν ένα βιβλίο που διάβασαν.
με την επιμέλεια της φιλολόγου Μαρίας Μαγουλά*
Η μητέρα της Άννα Φρανκ δίνει στην κόρη της για τα γενέθλιά της δώρο ένα ημερολόγιο.Η Άννα και η οικογένειά της στα μέσα του Β΄ παγκοσμίου πολέμου, αναγκάζονται να εγκαταλείψουν το σπίτι τους και εγκαθίστανται σ' ένα "παράσπιτο", όπως το αποκαλεί, η Άννα, το οποίο βρίσκεται στην επιχείρηση του πατέρα της. Η Άννα παίρνει μαζί το ημερολόγιό της και διηγείται σε μια φανταστική φίλη της, τις στερήσεις και τα βάσανα που περνάει καθώς και την καθημερινή ζωή της και τα συναισθήματά της. Η αφήγηση εκτυλίσσεται από το 1942 έως το 1944 στο Άμστερνταμ της Ολλανδίας με κεντρικούς ήρωες την Άννα, την αδελφή της τη Μεγκότ, τους γονείς της και μια τριμελή οικογένεια με την οποία γειτονεύουν.
Στη σελίδα 142 του βιβλίου μου κάνει εντύπωση η φράση "..εγώ η Άννα Φρανκ μπορούσα να είμαι περήφανη γιατί στο κάτω κάτω είχα ένα στυλό κατάδικό μου..." Μου κάνει εντύπωση γιατί εκείνη την εποχή φαίνεται πως θεωρούσαν τις πένες τόσο πολύτιμα αντικείμενα, ενώ σήμερα ο καθένας μπορεί να αγοράσει μια.
Νιώθω στεναχώρια και θλίψη γιατί η Άννα Φρανκ θα μπορούσε να γίνει σπουδαία εάν καταφερνε να ζήσει αλλά και ευγνωμοσύνη επειδή δε γεννήθηκα σε εκείνη την εποχή και μπορώ να απολαμβάνω τη ζωή μου και όσα υλικά αγαθά θέλω απλώς ζητώντας τα από τους γονείς μου. Επίσης νομίζω ότι μου ταιριάζει ο χαρακτήρας του Πέτερ βαν Ντααν επειδή θέλω κάποιες στιγμές να είμαι μόνη μου, αλλά έχω κι εγώ ανάγκη από φίλους και παρέα.
Το συμπέρασμά μου είναι ότι πρέπει να εκτιμάς όσα έχεις γιατί ανά πάσα στιγμή μπορείς να τα χάσεις.
*Η εκπαιδευτικός Μαρία Μαγουλά στα πλαίσια του μαθήματος των Νέων Ελληνικών και της δραστηριότητας "Φιλαναγνωσία" ενθαρρύνει τους μαθητές της συμπληρώνοντας ένα φύλλο εργασίας να περιγράψουν ένα βιβλίο που διάβασαν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου