«Ο διάβολος και η δεσποινίδα Πριμ» του Πάολο Κοέλιο

Η Στέλλα Παρασκάκη προτείνει:

Στο βιβλίο περιγράφεται μια αέναη μάχη του φωτός με το σκοτάδι και την ελευθερία που έχουμε επιλογές που καθορίζουν τον δρόμο μας.
Η ιστορία ξεκινάει με ένα ξένο που καταφθάνει σ’ ένα ειρηνικό χωριό, με μικρό πληθυσμό, τον Βίσκο. Ο ξένος συνοδεύεται από ένα δαίμονα και η γριά Μπέρτα με την τρομερή διαίσθηση τον αντιλαμβάνεται. Η δεσποινίδα Πριμ, μια απλή και νεαρή υπάλληλος εξοργίζεται απ’ αυτόν και κάνει μια τρομερή πρόταση στους συγχωριανούς της. Τους προτρέπει να δολοφονήσουν κάποιον απ’ αυτούς και θα κερδίσουν ράβδους χρυσού που θα τους οδηγήσουν στην ευημερία.
Θα καταφέρει τελικά ο ξένος να κάνει τη δεσποινίδα Πριμ συνένοχή του;
Θα υποκύψουν στον πειρασμό οι χωριανοί και θα υπερισχύσει το κακό;

«Ο Μικρός Νικόλας σε νέες περιπέτειες» του Ρενέ Γκοσινί

Η Όλγα Ανδρεαδάκη προτείνει:

Ο Μικρός Νικόλας, ένα νεαρό, «αθώο», σκανταλιάρικο αγοράκι, με το «σατανικό» του μυαλουδάκι και σε συνεργασία με τους αφελείς απροσάρμοστους φίλους του, έχουν αποφασίσει να τρελάνουν γονείς και μεγάλους. Σχεδιάζει και πραγματοποιεί ανατριχιαστικές σκανταλιές, κάνοντας τους γύρω του έξω φρενών. Σκέφτεται κάθε λογής σκανταλιά, ανεξαρτήτου βαθμού δυσκολίας, με μοναδικό του σκοπό να κάνει τη ζωή των μεγάλων περίπλοκη και δύσκολη. Βέβαια δυσκολεύει και τη δική του ζωή καθώς ζει σε μια τυπική γαλλική οικογένεια και τιμωρείται για τις συνέπειες των πράξεών του, χωρίς όμως αυτό να τον αποτρέπει. Παρουσιάζονται ογδόντα νέες, ξέφρενες περιπέτειές του που προκαλούν σ’ εμάς, τα παιδιά, άπλετο γέλιο, φορτώνοντας το μυαλό μας με συναρπαστικές ιδέες για το πώς να νευριάζουμε τους μεγάλους. Βέβαια αφορά και ενήλικες αναγνώστες οι οποίοι θα αναπολήσουν τα παιδικά τους χρόνια και τα πειράγματα που σκαρφίζονταν και οι ίδιοι στη νεαρή τους ηλικία.

Η νύχτα της ζωντανής κούκλας του Robert L. Stine

Η Μαρία Γερακάκη προτείνει:

Ήταν ένα κορίτσι που το έλεγαν Έιμι. Της άρεσε να παίζει με μαριονέτες και να φτιάχνει ιστορίες μ’ αυτές. Είχε μια μαριονέτα που την έλεγαν Ντένις όμως ήταν παλιά με πολλά προβλήματα όταν παρουσίαζε τις ιστορίες της η Έιμι στις οικογενειακές βραδιές. Γι’ αυτό παρακάλεσε τον πατέρα της να της πάρει μια καινούργια. Ο πατέρας της πήρε μια καινούργια που την έλεγαν Σλάπι η οποία άρεσε πολύ στην Έιμι με αποτέλεσμα να παραμελήσει τον Ντένις. Ο Σλάπι φαινόταν διαφορετική μαριονέτα, δηλαδή είχε ένα χαρτί με περίεργα λόγια στην τσέπη του, το οποίο όταν η Έιμι διάβαζε ο Σλάπι φαινόταν να χαμογελάει. Από τότε παράξενα πράγματα συνέβαιναν στις παραστάσεις. Ο Σλάπι αποκτούσε πρωτοβουλία και τις περισσότερες φορές πρόσβαλε τους γονείς της Έιμι οι οποίοι θεωρόντας ότι ευθύνεται η Έιμι την τιμωρούσαν. Ο Σλάπι κατέστρεφε πράγματα της αδελφής της Έιμι, Σάρας, και όλοι πίστευαν ότι το έκανε η Έιμι από αντίδραση. Ένα βράδυ ο Σλάπι προσπάθησε να σκοτώσει την Σάρα και την Έιμι και τότε εμφανίζεται ο Ντένις και τις σώζει….

Ένα παιδί μετράει τ' άστρα του Μενέλαου Λουντέμη

Η Ραφαέλα Πέτροβα προτείνει:

Στο βιβλίο γνωρίζουμε την ζωή ενός παιδιού του Μέλιου. Ο Μέλιος δούλευε σκληρά σε ένα σταύλο παίρνοντας λιγοστά χρήματα και τρόφιμα ίσα για την επιβίωσή του. Ο ίδιος δεν ήξερε ανάγνωση αλλά ήταν πρόθυμος να μάθει γιατί ήθελε να μπορεί να διαβάζει βιβλία κάτι που από πολύ καιρό λαχταρούσε και επιθυμούσε να κάνει αλλά δεν είχε την δυνατότητα. Μία μέρα με την βοήθεια του δασκάλου του χωριού παίρνει την μεγάλη απόφαση να μάθει γράμματα. Έτσι μετά από λίγο καιρό έφυγε κρυφά ένα βράδυ με λιγοστά χρήματα θέλοντας να ακολουθήσει το όνειρό του. Όταν έφτασε στην πόλη προσπάθησε να βρει σπίτι να νοικιάσει και αφού επιτέλους τα κατάφερε και βρήκε κάτι βολικό πήγε να δώσει της κατάλληλες εξετάσεις για να τον δεχτούν στο σχολείο. Αλλά παρόλο που τον δέχτηκαν τα παιδία τον απέφευγαν και οι καθηγητές τον απέρριπταν. Ο ίδιος είχε μόνο ένα κολλητό όμως οι γονείς του δεν ενέκριναν την φιλία τους και για αυτό δεν πέρασε πολύς καιρός μέχρι τα παιδία να σταματήσουν την παρέα τους. Ο Μέλιος όμως όταν αντίκρισε την Αγράμπελη για πρώτη φορά την ερωτεύτηκε και γιο αυτό ξεκίνησε να της στέλνει γράμματα με τα οποία εξέφραζε τον έρωτά του χωρίς ανταπόκριση. Μετά από αυτήν του την απογοήτευση κλείστηκε στον εαυτό του, φεύγοντας και εγκαταλείποντας το δωμάτιο το οποίο νοίκιαζε βρίσκοντας καταφύγιο σε ένα καταυλισμό τσιγγανών.    

Ο Μενέλαος Λουντέμης γεννήθηκε το 1912. Ήταν πρόσφυγας από την Κωνσταντινούπολη και έκανε πολλές περιπλανήσεις ανά την Ελλάδα. Παρά τις δυσκολίες που αντιμετώπισε το 1938 κατέκτησε το πρώτο κρατικό βραβείο για το βιβλίο του " Τα πλοία δεν άραξαν ". Έγινε ένας ξακουστός συγγραφέας μετά τα 48 βιβλία που έγραψε και μεταφράστηκαν σε πολλές γλώσσες. Δυστυχώς όμως ο ίδιος πέθανε το 1977 στην Αθήνα.